نیک روز شادی مردم دورغین بوده. یک چون توی این حال فرد تا یک دستاویز بشه و مردم به خیابان ها بریزند مثل برد ایران در طرف کره پس وقتی ما از بعد از "انقلاب" با آمریکا بریدن وابستگی کردیم شناخته است که واکنش مردم این گونه است اما با گفت گو در حال هیچ چیزی نشده اگر چه به امید فرادیی روشن برای ایران. دو چشم از گفتن دوران شکوه زمان صفویان یا افشاریه و زندیه می تواند باشد .
آروین: خب حالا اگه ما مثلا قدرت اول جهان هم بشیم و به دوران شکوه خودمون هم برسیم، چه ربطی به نتیجه خوب یا بد مذاکرات داره؟ ممکنه ما خیلی پیشرفت کنیم یا خیلی هم پسرفت کنیم ولی این پیشرفت یا پسرفت ربطی به نتیجه خوب یا بد مذاکرات نداشته باشه.
+ دوران شکوه کی ه؟ سوال مهمیه این. کلا جوابهایی زیادی به این سوال هست، زمان کوروش و داریوش؟ دوران ابن سینا و خوارزمی و سعدی و حافظ؟ اگر این مشخص شه، بهتر میشه فهمید الآن چقدر بهش نزدیکیم تا اینکه بگیم کلا دوران شکوه. شکوه یعنی شکوه از چه لحاظ؟ ++ شادی این افراد هیچ ربط درست و حسابی ای به نتیجه مذاکرات نداره. اون زمانی که این ها شادی می کردن متن مذاکرات اصلا منتشر نشده بود تا جایی که من یادمه البته. اگر هم شده بود این ها یه شبه نخونده بودنش طبیعتاً. اینکه این ها شادی کردن یا نه یه مسئله اجتماعی ه و نه یه مسئله سیاسی.
نیک روز سینا: "نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد" "عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد" حال باید ببینی چه بر حال ایران و مردم خواهد آمد شاید روزی ایران مانند قبل به اوج عظمت رسید سپاس گذارم به امیدی ایرانی آبادتر از همیشه
اکنون که مدّتی از توافق میگذرد، پوچی و تباهی آن را حس میکنیم. همیشه همین است: تا وقتی در عمل با چیزی مواجه نشویم، شادی بیمورد معنی ندارد. چون نیک نظر کرد پر خویش در آن دید گفتا ز که نالی، که «از ماست که برماست»