به بهانه‌ی سالروز ترور مارتین لوتر کینگ

مارتین لوتر کینگ، در 15 ژانویه‌ی 1929 به دنیا آمد؛ او در محله‌ای سیاهپوست نشین و در خانه‌ای کوچک و محقر بزرگ شد؛ مارتین کوچک وقتی به مدرسه رفت احساس کرد که همه چیز خوب پیش نمی‌رود؛ تبعیض نژادی و ظلم به سیاه پوست‌ها بیداد می‌کرد؛ در مدرسه بچه‌های سیاه پوست حق نداشتند کنار کودکان سفیدپوست بر سر یک نیمکت بنشینند و معلمان و مدیران مدرسه، بچه‌های سیاه‌پوست را تحقیر می‌کردند و آنها را ذاتا برده می‌دانستند؛ شعله‌های سوزان نژاد پرستی در جان مارتین زبانه کشیده بود. مارتین بسیار باهوش بود طوری که در 15 سالگی دیپلم گرفت و 19 سالگی با مدرک لیسانس حقوق از دانشگاه فارغ التحصیل شد؛ سه سال بعد از آن، مارتین در 22 سالگی دکتری خود را نیز دریافت کرد. او سخنرانی‌های بسیاری علیه نژاد پرستی و ظلم به سیاه پوست ها برگذار می‌کرد؛ و این در زمانی بود که شیرهای آبخوری سیاه‌پوست‌ها و سفیدپوست‌ها با یکدیگر فرق داشت؛ در اتوبوس، طبق قانون، اگر یک کودک سفیدپوست سوار می‌شد، پیرزن و پیرمرد سیاهپوست باید از جای خود بلند می‌شدند تا او بر روی صندلی بنشیند. مارتین معتقد بود که سیاه‌پوستان نباید حقیر شمرده شوند و همه‌ی آنان آزاد و مستقل آفریده شده‌اند.
امروز چهارم آوریل سال 2015 است. دقیقاً 47 سال پیش بود که مارتین لوتر کینگِ 39 ساله توسط جیمز ارل ری کشته شد. او قبلتر تهدیدهای زیادی برای مرگ دریافت کرده بود ولی عقیده داشت که مرگ نمی‌تواند باعث پایان مبارزه برای حقوق برابر باشد. مارتین  در اتوبیوگرافی‌اش نوشت:

«مردی که برای چیزی نمیرد، برای زیستن مناسب نیست»

او به کشته شدن خود اطمینان داشت و پس از ترور جان اف. کندی، رییس جمهور ایالات متحده به همسرش گفت:

 «این اتفاقی است که برای من خواهد افتاد. من همواره به تو می‌گویم، این جامعه مریض است.»

در ممفیس، کارگران سیاهپوست فاضلاب شهر جهت اعتراض به حقوق نابرابر با سفیدپوستان تظاهراتی ترتیب داده بودند. این کارگران همکاران سفیدپوستی داشتند که با کار مشابه، حقوق بالاتری می‌گرفتند و می‌توانستند روزهای بد آب و هوا در خانه بمانند و از امنیت بالاتری برخوردار بودند. چندین کارگر سیاه‌پوست هنگام کار در فاضلاب به علت شرایط ناامن کشته شده بودند.
او دوباره 3 آوریل همان سال به ممفیس بازگشت. هواپیمایی که او می‌خواست با آن به ممفیس برود به علت وجود بمب در آن تأخیر داشت. در این زمان او سخنرانی از پیش آماده‌شده‌ای کرد و  در بخشی از این سخنرانی گفت:

 «دلیل دیگری که من خوشحالم در این دوران زندگی می‌کنم این است که ما مجبوریم که به سمت یک نقطه برویم، نقطه‌ای که در آن با مشکلاتی دست و پنجه نرم کنیم که مردان در طول تاریخ سعی می‌کردند با آن دست و پنجه نرم کنند، اما نیازهای آن‌ها به گونه‌ای نبود که آن‌ها را مجبور به این کند. بقا ایجاب می‌کند که با آن‌ها دست و پنجه نرم کنیم.»

لوتر کینگ از افرادی بود که زندگی خود را برای هدفی، وقف کردند. او زندگی‌اش را گذاشت تا بتواند با بی‌عدالتی مبارزه کند. او نمی‌توانست بپذیرد که به علت زنگ پوستش حقوق کمتری دارد و برای هدفش که خود 28 آگوست 1963 درباره آن می‌گوید:

«من آرزو دارم که چهار بچه کوچکم روزی در کشوری زندگی کنند که با رنگ پوستشان قضاوت نشوند، بلکه با محتوای شخصیتشان... ما هرگز نمی‌توانیم راضی باشیم تا زمانی که بچه‌هایمان از خویشتن خویش محروم‌اند و هویتشان با عبارت‌هایی چون «مخصوص سفید پوستان» به غارت رفته است.... ما راضی نیستیم و راضی نخواهیم بود تا زمانی که عدالت چون آب جاری شود و حق چون رودی خروشان به جریان افتد.... ما با ایمان خواهیم توانست در کنار یکدیگر کار کنیم و در کنار یکدیگر عبادت کنیم.»

مبارزه کرد و در همین راه کشته شد.

پیامبر عدل و رحمت، خاتم انبیاء فرمود :

و مَن اخذ للمظلوم مِن الظالم کان مَعی فی الجنةِ مُصاحباً

هر کس داد مظلوم را از ظالم بگیرد، در بهشت با من یار و هم‏نشین باشد.